سریال ۴۴ قسمتی طنزی به تهیه کنندگی و کارگردانی مهران مدیری و فیلمنامه‌نویسی امیر مهدی ژوله و خشایار الوند است که در بسته‌بندی‌های دو قسمتی در ۲۲ مجموعه در شبکه نمایش خانگی توزیع خواهد شد.

داستان ویلای من درباره پیرمردی ۹۰ ساله و پولدار(آقای مشکات) است که قرار است به‌زودی فوت کند. وی هرگز ازدواج نکرده و فرزندی ندارد.او فقط چند برادر دارد که همه ی آنها فوت کرده اند.وکیل درستکار وی (نگین معتضدی) به دنبال وراث واقعی او می باشد که به طور اتفاقی ارسلان (مهران مدیری) و هدایت (سیامک انصاری) که در یک رستوران کار می کنند متوجه این ماجرامی شوند و تصمیم می گیرند که خود را به عنوان برادر زاده مشکات معرفی کنند. ارسلان فردی با هوش و خلاف کار با سابقه است و هدایت نیز سابقه زندان دارد و در جعل مدرک استاد است.

خداحافظ بچه نام یک مجموعه تلویزیونی به کارگردانی منوجهر هادی است. که در ماه رمضان سال ۱۳۹۱ شمسی از شبکه ۳ سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد.

مرتضی (شهرام حقیقت‌دوست) و لیلا (مهراوه شریفی‌نیا) بچه‌دار نمی‌شوند و تصمیم می‌گیرند بچه‌ای را به فرزندی قبول کنند اما به‌خاطر سابقهٔ زندان مرتضی، تصمیم می‌گیرند بچه‌ای را بدزدند و این کار را انجام می‌دهند ولی در خانه صاحب بچه یادداشتی می‌گذارند این یادداشت مدرکی می‌شود تا پدر بچه دنبال انها بگردد در اخر پس از رخدادهای زیاد انها بچه را به خانواده اش تحویل می‌دهند با توصیهٔ مادر بچه (بهاره رهنما) با موسسه رویان آشنا می‌شود و پس از کشیدن دوره زندان صاحب پنج قلو می‌شوند. در اصل این فیلم تبلیغی برای موسسه رویان می‌باشد.

نام مجموعه تلویزیونی است که فصل اول آن در ایام نوروز سال ۱۳۹۰ و فصل دوم آن در نوروز ۱۳۹۲ از شبکه یک سیما جمهوری اسلامی پخش شد. این فیلم ساختهٔ سیروس مقدم می‌باشد. این سریال مورد انتقاد عده‌ای از مردم مازندران نیز قرار گرفت با اینحال خبرها از آن حاکی است که صدا و سیما می‌خواهد دومین فصل آن را نیز این بار در مازندران بسازد.

سیروس مقدم درباره تمسخر زبان مازندرانی در فیلم پایتخت چنین گفته: «با زبان و گویش مازندرانی، کار فقط مختص مازندرانی می‌شد؛ چون همین الان وقتی با یک مازندرانی صحبت می‌کنید، خیلی از کلمات را متوجه نمی‌شوید و چون کار برای یک شبکه ملی در حال ساخت بود، طبیعتاً ما نمی‌توانستیم به آن شکل لهجه اصیل و غلیظ را استفاده کنیم. به همین دلیل آهنگ و لحن را به کار گرفتیم و یک لحن و آهنگ تلطیف شده را استفاده کردیم. به همین خاطر چون عمومیت را در نظر گرفتیم، به جای این‌که از گویش و زبان اصیل مازندرانی استفاده کنیم آهنگ و آوای این گفتار را استفاده کردیم.»^[